20 januari 2010
Nooit alleen.
Het is alweer 50 jaar geleden dat de eerste Mini van de band rolde en dit laten we uiteraard niet ongemerkt voorbijgaan. Voor een unisex-auto als de Mini zou een speciale Abraham en Sara uitvoering niet eens zo gek zijn, maar dan denk je al gauw aan plasproblemen en menopauzes. Niet echt een reden om naar de dichtstbijzijnde showroom te rennen. Nee, dit jubileum wordt gepast gevierd met de Mini 50 Mayfair en de Mini 50 Camden. Elk pakket biedt iets unieks, iets speciaals. De Mayfair kun je omschrijven als klassiek, doch in een modern jasje. Chique, maar toch wat speels. De Camden is een verhaal apart. De Camden staat in het teken van sportiviteit en gezelschap. Pardon? Jazeker, met deze Mini ben je namelijk nooit alleen. Verre van dat, je bent standaard altijd met zijn viertjes. Is dit een reden voor feestje?
Spraakwater
Mag ik u voorstellen? ‘Engine’, ‘Climate’ en ‘Coach’. Dit zijn je copiloten en zij zullen je dag en nacht bijstaan, je op de vingers tikken of juist je rijgedrag waardering geven. De Mini 50 Camden is namelijk uitgerust met het zogenaamde ‘Mission Control’. Op een niet al te subtiele wijze komen je copiloten tot leven als de 1.6 turbocompressor wordt gestart. Wat volgt is een vriendelijke ‘Good morning’ van de vrouwelijke ‘Coach’, afhankelijk van het tijdstip. Jazeker, ze kan ook klok kijken. Echter, daar blijft het niet bij. Het is alsof al je metgezellen een fles spraakwater in één keer leeg hebben gedronken, want je crew kletst je meteen de oren van het hoofd. Er wordt gecheckt of de gordel vast geklikt zit (handig), of de motor op temperatuur is (extreem handig) en zo nu en dan wordt verteld dat ze het warm of koud hebben (tja). Met als klap op de vuurpijl schreeuwt één van je crewleden “Let’s Mini!” uit en kan je op pad. Alhoewel, voordat ze je allemaal welkom hebben geheten ben je al eventjes aan het rijden. Wanneer je besluit te vroeg het gaspedaal te vloeren maakt de mannelijke ‘Engine’ duidelijk dat de motor nog niet op temperatuur is. Eén van de weinige zinnen die daadwerkelijk iets zinnigs toevoegt.
Het ‘Mission Control’ is vooral een bijzonder leuke gimmick in een uitzonderlijk plezierige auto. De Mini 50 Camden onderscheidt zich van andere Mini’s door een speciaal feestkostuum. Je kunt kiezen voor de kleuren Midnight Black metallic en Horizon Blue, maar de strak contrasterende Silver White metallic is eigenlijk de kleur die je zou moeten hebben. Het mengsel van gebroken wit met een mooie zilvergrijze tint oogt bijna chique, maar vooral sportief. Afwijkende details zijn de buitenspiegels die geleidelijk overgaan van zilvergrijs naar wit. Net als bij de stickers op de motorkap zorgen grijze lijnen voor de nodige diversiteit. Waar je op de zijschermen normaal gesproken het Cooper S-logo vindt, pronkt voor dit feestnummer een speciaal Camden logo met op de achtergrond een zwart-wit exemplaar van de Union Flag. Net als Mayfair is Camden een beroemde wijk in London. Je zou bijna denken dat Mini nog steeds een Engels merk is.
Maar dat is nog niet alles. Het Camden pakket heeft een meerprijs van ruim 5000 euro, dus voor dat geld krijg je dan ook een hoop extra, naast nieuwe vrienden. De koplampbehuizingen zijn in het zwart gestoken, die ervoor zorgen dat de Mini nog lekkerder smoelt. En je krijgt er unieke 17 inch lichtmetalen velgen bij. Ze hangen op het randje van fout, maar het kan nét. Anders kun je altijd nog een andere set lichtmetaal kiezen. Geheel onbescheiden siert het plaatje met zijn jubileumjaar in de grille. Helaas vloekt het een beetje met de rest van de auto en oogt het zelfs wat goedkoop. Al doet dat uiteindelijk weinig afbreuk aan het geheel, puur omdat de Mini in zijn Cooper S gedaante zo ontzettend fraai is om te zien.
Zwart-wit
Bij het instappen is direct zichtbaar dat het buitenthema is doorgetrokken naar het interieur. Niet alleen is ’MINI 50 Camden’ met de Union Jack zichtbaar in de dorpels, ook is de gehele kleurstelling van zijn binnenaanzicht gelijk aan die van het exterieur. Het complete dashboard is helemaal zwart-wit en dezelfde structuur als die van de buitenspiegels vind je hier terug. De stevige, maar lekkere stoelen zijn eveneens in diezelfde kleurstelling. Helemaal top, helemaal racy. Zoals bij iedere Mini is de voorruit opmerkelijk recht, wat enkel als nadeel heeft dat het zicht naar boven erg matig is. Je kijkt vrijwel direct tegen de dakhemel aan, terwijl je in feite liever het verkeerslicht goed wilt kunnen zien.
Hoewel het interieur van de Mini ergonomisch niet helemaal lekker in elkaar steekt, is het met zijn Camden toevoeging een nog fraaier geheel dan normaal. En dat komt niet alleen door het ontwerp en de kleurkeuzes, maar ook door het Harman/Kardon audiosysteem dat je er standaard bij krijgt. Het geluid is ongekend goed en vanuit de speakers is eveneens ‘Engine’ te horen die het startsein geeft – de motor is op temperatuur.
Go-kart feeling
Vlak voor het publiceren kregen wij een persbericht binnen dat de Cooper S profiteert van een motorwijziging. Het vermogen is gestegen naar 184 pk, terwijl de CO2-uitstoot gedaald is naar 136 g/km en tevens het verbruik. Hierdoor valt de Cooper S binnen de 20% bijtelling. Een interessant nieuwtje, wij hadden echter nog het model dat in 2009 is gelanceerd. Deze 1.6-liter motor met turbocompressor levert maar liefst 175 pk en dat laat hij maar al te graag horen als het gaspedaal wordt gevloerd. Niet alleen klinkt de Mini lekker rauw en door de dubbele uitlaat erg sportief, ook copiloot ‘Engine’ laat van zich horen: “Full Throttle!” klinkt het vanuit de speakers. Met een rotgang knalt de Mini er vandoor en zou de 100 km/u in 7,1 seconden geklaard moeten zijn. Dat resultaat is sterk afhankelijk van het weer, want de tractiecontrole maakt indien ingeschakeld direct overuren. Bij het zoeken naar grip gaat het compacte stuurwiel zenuwachtig heen en weer, wat vrijwel onvermijdelijk is vanwege de abrupte trekkracht die al vanaf 1600tpm maximaal beschikbaar is. Gedoseerd gas geven is de sleutel. Wanneer de banden zich hebben vastgeklampt aan het asfalt is het een heerlijke machine die vol overgave de snelheidsmeter laat oplopen. De zesversnellingsbak is mede verantwoordelijk voor een snelle rijervaring. De bak is met zijn korte slagen uitermate geschikt voor snel schakelen en doet dit trefzeker, zonder dat het te makkelijk aanvoelt. Als het gaspedaal even rust wordt gegund klinkt er luid geknetter uit de centrale uitlaat.
De Mini Cooper S is een geniale auto wat betreft sturen. Met zo’n klein stuurtje gaat insturen amuserend snel en volgt de auto direct deze beweging op. Het onderstel van de Cooper S is – in dit geval – heerlijk stug en gaat stabiel door een bocht heen. “Wheeeeee!” schreeuwt ‘Coach’ het uit. “It’s a go-kart feeling!”. Een portie torque steer is wederom aanwezig, maar vergroot eigenlijk alleen maar het vertier. Als een losgeslagen aap schiet hij door bochten heen, om er weer met volle kracht vandoor te gaan. Als ik alle woorden van ‘gaaf’ zou weten had ik ze opgeschreven, wat een geniale hot hatch is dit! Bij elke bocht verzinnen je onzichtbare passagiers weer nieuwe zinnen om te roepen, zoals ‘It feels like the Italian job!’. Herinneringen van desbetreffende film komen ongemerkt dan ook naar boven, maar tevens schiet een andere hot hatch te binnen: de Abarth Grande Punto met Esseesse pakket. Hetzelfde knotsgekke, maar oh zo amuserende gevoel heeft deze Mini Cooper S Camden ook. Het is een auto die net als een hond dolenthousiast reageert wanneer hij uitgelaten wordt, op een niet al te subtiele of comfortabele manier. En toch weet ‘ie te imponeren met zijn uitgebalanceerde onderstel en rijgedrag.
De mogelijkheden zijn eindeloos
Voor mijn gevoel is de Cooper S echt de uitvoering die je moet hebben, wil je een sportieve Mini. De Mini John Cooper Works is met zijn 211 pk eigenlijk te absurd voor woorden, de Cooper S is met 175 pk(en nu dus met 184 pk!) precies goed qua vermogen. In een Mini hoef je niet meer aandrijving naar de voorwielen, het is wel goed zo. Het opgegeven gemiddeld verbruik van 1 op 16,1 is wat onrealistisch. Hoewel het start/stop systeem vast zijn positieve uitwerking heeft op het verbruik, gebruik je dat te weinig om zo’n goed resultaat neer te zetten. Overigens wordt je door één van je copiloten gecomplimenteerd als je het milieu alsmede hierdoor spaart. Zo’n goed verbruik haal je enkel als je gewoonlijk in een Fiat Panda of Opel Agila rijdt en liefst met een fluwelen voet het gaspedaal toucheert. Iemand die een Mini Cooper S koopt, rijdt ‘m ook zoals ‘ie het liefste wil: “Full Throttle” en als een “Mini, Mini, Miniiii!”. 1 op 10 is realistischer.
De Camden zet wellicht een nieuwe trend, want de mogelijkheden zijn eindeloos met het ‘Mission Control’. Er zit uiteraard een compleet entertainment systeem achter, maar simpelweg komt het er op neer dat er op een ordinaire SD-kaart honderden zinnen staan opgeslagen. Hoe leuk zou het zijn als je moeder, kleinkind, buurjongen of vriendin zelf voor ludieke zinnen kan zorgen? Of een BN’er zoals Kim Holland die je een goede geile morgen wenst in plaats van het standaard ‘ga linksaf schatje’ op je TomTom. En dat ze het uitgilt van genot als je weer eens een bocht induikt. Niks voor mij, maar zo heb je voor ieder wat wils. Het mooie van ‘Mission Control’ is dat achter vrijwel elke handeling of knop wel een zin schuilt, dan wel in meerdere vormen. Handrem aangetrokken? ‘Coach’ vraagt gelijk streng, doch vriendelijk: “Please release the handbrake”. Cruise control ingeschakeld? ‘Engine’ bedankt je zodat hij pauze kan houden. Achterruitverwarming aan? ‘Climate’ vertelt dat hij zicht naar achteren zeer prettig vindt. Al die dingen maken deze Mini 50 Camden uniek. Voor een audiovisuele ondersteuning van deze sensatie raad ik je van harte aan om onze video te bekijken van de Camden in actie!
Geslaagd feestje
Om je enigszins gerust te stellen: je kunt je copiloten uitschakelen. Met slechts één druk op de knop hul je ze in stilzwijgen. Want af en toe krijg je er wel een beetje de kriebels van. Vooral als je daadwerkelijk in gesprek bent met een mens en geen gejuich en geroep wil horen van enthousiaste ‘personen’. Of de Camden voor eenzame mensen is bedacht, durf ik niet te zeggen, maar ideaal is het wel voor die groep. Je hebt altijd een geslaagd feestje, want je bent nooit alleen. Dit feest is eigenlijk pas compleet met Frank Boeijen, want zijn tekst spreekt boekdelen: “Denk niet wit, denk niet zwart. Denk niet zwart-wit, alleen de kleur van je hart”. Want deze Mini koop je met je hart. Eenzaam of niet…
Auteur en fotografie: Anton van der Wulp