Holy Shit, dat was een ontzettend vet
LANG weekend zeg!!
Maandagochtend hadden we om 07.30 afgesproken bij een parkeerplaats langs de snelweg bij Gent
(vanuit Bergen op Zoom een uurtje rijden). Om 09.15 vertrok de trein namelijk en vanuit de parkeerplaats in Gent is het zo'n 1,5 uur rijden naar de trein. Om 06.00 moesten Sid en ik bij Arjan en Sleefje zijn
(die sliepen in een hotel in Bergen op Zoom en reden met mij mee).
06.15: Arjan belt mij en vraagt of hij me wakker belt. Ik lag inderdaad nog heerlijk te slapen, keek naar mij klok en zag daar 05.15 staan. Het duurde even voor het kwartje viel dat ik m'n wekken nog niet vooruit had gezet...
06.30: Sid en ik zijn onderweg naar Arjan en Sleefje.
06.45: Sleefje moest nog wat uit haar auto halen en ik was de sleutel vergeten om de parkeerplaats achter ons kantoor open te maken. Keihard naar huis geknalt voor die sleutel.
07.15: Sid, Arjan, Sleefje en ikzelf verlaten Bergen op Zoom.
07.35: De groep verlaat de parkeerplaats in Gent omdat ze anders te laat bij de trein zijn.
07.45: De Lightning Blue Cooper S vliegt met gemiddeld 160 over de Belgische snelwegen. Melding lekke band, stoppen langs de weg. Banden oppompen, spanningmeter reset en on-we-go-again!
08.20: We sluiten aan bij de groep op een parkeerplaats langs de weg.
09.05: Treintickets geregeld waarna het douanetraject begint. Wat een gezeur zeg, 12 keer je paspoort laten zien en vertellen wat je gaat doen.
09.20: De hele groep staat achter elkaar op de trein! Op tijd dus!!
Daarna reden we Engeland in. Erg vreemd om alles precies andersom te doen als je normaal gewend bent. Ik heb werkelijk bij elke T-splitsing een paar keer na moeten denken en 5x zoveel moeten kijken als ik normaal in Nederland doe. De snelweg richting het hotel was niet bepaald inspirerend te noemen, maar goed, ondanks dat toch aardig wat van het typisch engelse langschap gezien. Inchecken bij het hotel, even heerlijk douchen
(hadden Sid en ik tenslotte 's ochtends niet meer kunnen doen) en daarna een wandelingetje om de fabriek. Heel bizar om zo'n aantal
(lees: Duizenden!) MINI's te zien staan, vers van de pers, klaar voor hun baasjes.
Om 18.30 begon onze rondleiding door de fabriek. We hebben het proces in een andere volgorde gezien door het wisselen van de shift wat precies in onze rondleiding viel. We zijn dus eerst naar de assemblage gegaan om te kijken hoe het daar werkt.

Werkelijk ongelofelijk zo groot als het daar binnen is. Totaal onlogisch hoe bepaalde dingen geleverd worden en klaar staan, maar toch valt werkelijk alles op het juiste moment op de juist plaats, zonder een enkele fout te maken. Kleuren door elkaar, 10.000 verschillende dashboards, wielen, noem het maar op. Alle herkenbare onderdelen lagen daar in tien-voud klaar! Ontzettend indrukwekkend.
Daarna kregen we het eerste proces te zien, het werkelijk bouwen van de MINI's. Het persen, lassen en bij-schuren van het skelet en de body-panelen van de MINI. Een uniek nieuwtje waren de 2009 cabrio-skeletten die er stonden. Helaas was er weinig opvallend aan, dus we hebben geen nieuwe informatie los kunnen krijgen. Maar goed, ze zijn er in ieder geval erg druk mee bezig!
Na de rondleiding hebben we meteen maar een
"afspraak" gemaakt voor volgend jaar waar ik zeker weer mee naartoe ga! Ook heb ik mijn dieselgeluid aan die lui kunnen laten horen en kreeg ik zonder al te veel problemen wat namen van hoge-functieleden van de BMW-Group. Ik zal een dezer dagen eens naar ze bellen om adres en contactgegevens met deze personen. Dan kan ik het verhaal nog eens rustig aan iemand voorleggen die er misschien
WEL mee zit!
Afijn, voor herhaling vatbaar! Volgende keer maken we gebruik van hun aanbod exclusief eens het Quality & Tech Centre te zien en het proces van spraypainting bij te wonen!
De terugweg verliep soepeltjes. Oxford City Centre in gedoken om voor Sleefje een Iphone te kopen en bij Star Bucks een gigantische bak koffie te drinken! Heerlijk!!
Daarna alsnog flink door moeten knallen om de trein terug
(16.40) te halen. Ik moet zeggen dat ik erg onder de indruk ben van de One Cabrio van Jurgen, want die hield het hele stuk, zo'n 240 km, met 140-160 km/h
(met dak open!!) zonder moeite bij. Op tijd de trein terug en een happie eten waren het gevolg.
Luitjes ik ben er volgend jaar weer bij!!!!!
(p.s. als er vragen zijn dan beantwoord ik ze graag.)
Ik wil in ieder geval iedereen die mee is geweest naar Oxford heel erg bedanken voor de 2 fantastische dagen. Erg veel gelachen en heerlijk genoten! Bedankt!
