Na lang sparen en dubben ben ik eindelijk gaan clubben.
Ik wilde altijd al een New Mini, maar gezien de combinatie werk, prive en veel mee ging dat nooit. Ik heb geen leasebak en moet heel wat kilometers zelf bekostigen. Daarom heb ik een flink aantal jaren Fransoos uitgehangen in de Megane's. Sinds juni mocht ik me een grijns van oor tot oor aanmeten en de sleutels van mijn Clubman Cooper D in ontvangst nemen. De eerste 1500 km inrijden konden meteen binnen 3 dagen afgevinkt worden tijdens een ritje Italy.
Hoewel de styling het kan afmaken (of verprutsen) heb ik voor comfort gekozen (immers ruim 40K per jaar wegtikken doe je niet continue starend naar een weerspiegeling van je vette sloffen in elke ruit die je maar kunt vinden onderweg), dus de buitenkant lijkt op een gewone jongen. Beetje Lapisluxury Blue met Zwart en dan heb ik het wel gehad. Ook de plakkertjes zijn gebleven op de kont (niks voor mij normaal, maar vond het dit keer niet storend... en trouwens, wie herkent een One, Cooper of Cooper S nou niet aan de pijpjes?)
Motorisch dus eigenlijk ook niet spannend, maar dit werkpaard moet dan ook blijven rollen om de boterham op tafel te kunnen toveren. (Hij is inmiddels wel voorzien van een RaceChip. Die had ik in de laatste Megane zitten en kon ik om laten proggen voor weinig.. resulteert toch in 34pk erbij (voor de kenners, die pk's heb je alleen op het juiste moment ter beschikking en dan voor bepaalde tijd) en Al vond ik 5.8 op de 100 al redelijk met mijn voet, die chip maakt er werkelijk 4.6 van met hetzelfde gedrag
De meesten rijden een Rretje, maar dat is iets waar wij nog voor door sparen. mooie droom om te verwezenlijken zo'n R er naast voor de vrouw
Inmiddels al weer ruim 8K op de teller sinds begin juni, dus dat gaat de goede kant op (of eigenlijk niet)
